Sen palabras...

Conversa na aula, no día de hoxe durante a asemblea:

-Eu: Téñovos que contar unha cousa xenial! Os nenos e as nenas de 4ºB déronme unha sorpresaza!!! Gustoume taaaaanto que acabei chorando...

-Nena: Por que choraches, Rocío? Lastimácheste?

-Eu: Non, non me lastimei. Hoxe chorei de alegría...

-...

Velaquí o motivo da miña ledicia...

MAIO 2012

OUTUBRO 2015

Máis de tres anos separan estas imaxes...
Cando coñecín a estes nenos e nenas apenas sabían coller un pincel e, hoxe, son capaces de crear verdadeiras obras de arte.
Recolleron nun mural os seus debuxos e poesías adicados a min, á súa profe de Infantil...asombroso!
Graciñas, profe Rosa, por facer isto posible...

Conseguistes sorprenderme, emocionarme, marabillarme...conseguistes deixarme sen palabras...

Unha vez máis contaxiastesme ca vosa enerxía.

Sabedes? Adórovos de aqui á Lúa...ida e volta